Αγαπητοί φίλοι,
Θα μπορούσε κανείς σκεπτόμενος το πανεπιστημιακό δυναμικό των καθηγητών να διακρίνει μεταξύ άλλων δύο τύπους πανεπιστημιακών. Αρχικά, είναι αυτοί που με την έναρξη της πανεπιστημιακής τους καριέρας κλείνονται στα γραφεία τους, περιτριγυρισμένοι από μεγάλες βιβλιοθήκες, καθισμένοι πίσω από ένα μεγάλο γραφείο γεμάτο έγγραφα και βιβλία σε σημείο που γίνονται δύσκολα αντιληπτοί πίσω από αυτά, δημιουργώντας έτσι ένα δικό τους κόσμο στον οποίο βασιλεύουν. Συνήθως περιχαρακώνονται στην επιστήμη τους αγνοώντας ότι εκτός από μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας είναι και μέλη της ευρύτερης κοινωνίας. Αποστασιοποιούνται από αυτήν και παραμένουν εγκλωβισμένοι στο μικρόκοσμο της επιστήμης τους, απολαμβάνοντας τον πανεπιστημιακό θώκο, γιατί ενδεχόμενα πιστεύουν ότι αυτός είναι και ο ρόλος τους ως πανεπιστημιακοί.
Από την άλλη, όμως, πλευρά υπάρχουν αυτοί οι πανεπιστημιακοί που διατελούν με επιμέλεια το επιστημονικό και ερευνητικό τους έργο αλλά και τις διδακτικές υποχρεώσεις απέναντι στους φοιτητές τους. Διαθέτουν κι εκείνοι εξίσου ελκυστικά γραφεία, δεν εγκλωβίζονται όμως σε αυτά, ούτε περιχαρακώνονται στα στενά όρια του γνωστικού τους αντικειμένου. Αντίθετα, διατηρούν ανοιχτές διόδους με την κοινωνία και παραμένουν δραστήρια μέλη της, επικοινωνώντας με αυτή μέσω ποικίλων δράσεων και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για δράσεις προς όφελος του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.
Σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία θα μπορούσαμε χωρίς καμία επιφύλαξη να εντάξουμε τον Καθηγητή Σπύρο Πανταζή, γιατί καθ’ όλη τη διάρκεια της ακαδημαϊκής του πορείας:
- δεν εγκλωβίστηκε σε γραφεία και γνωστικά αντικείμενα
αλλά διέδωσε τις γνώσεις του στους φοιτητές και στην ευρύτερη κοινωνία, και ήταν ανοιχτός, προσιτός, προσβάσιμος και διαθέσιμος σε κάθε είδους συνάντηση
- δεν βασίλεψε στο θώκο της πανεπιστημιακής καριέρας
αλλά χρησιμοποίησε την πανεπιστημιακή του ιδιότητα για να εκπληρώσει το ρόλο του όχι μόνο ως καθηγητή αλλά και ως δραστήριο μέλος του κοινωνικού συνόλου,
- δεν περιχαρακώθηκε στο δικό του μικρόκοσμο
αλλά με το διττό του ρόλο ως μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας και ενεργό μέλος της ευρύτερης κοινωνίας ακόμα και σήμερα δεν εγκαταλείπει τον αγώνα εξέλιξης της σκέψης για τη μάθηση και την επιστήμη.
Έτσι, λοιπόν, σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία να τιμήσουμε με την παρουσία μας τον φίλο, Σπύρο Πανταζή.
Τα χρόνια φιλίας που μας συνδέουν είναι σίγουρα πολλά. Μια φιλία στην οποία δεν έλειψαν και οι κακές στιγμές λόγω του έντονου χαρακτήρα μας , αλλά παρ’ όλα αυτά μια φιλία ανθεκτική στο χρόνο και παραγωγική.
Σπύρο, ως φίλος και συνάδελφος, σε ευχαριστώ για όσα μου έδωσες μέσω της καλής συνεργασίας που είχαμε διαχρονικά και σε συγχαίρω για τη σημερινή διοργάνωση.
Κλείνοντας, σου εύχομαι να ζεις την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία της ζωής σου και να προγραμματίζεις για το μέλλον σαν να είσαι αθάνατος.
Παντελής Γεωργογιάννης